เมื่อเดือนที่แล้วฉันได้รับการต้อนรับให้ไปรับถ้วยรางวัลหมั้น เนื่องจากบางคนได้รับการยกย่องจากคนอื่น ๆ พวกเขากลายเป็นประเด็นร้อนอีกครั้งหลังจากการสำรวจในปัจจุบันพบว่าผู้คน 57 เปอร์เซ็นต์รู้สึกว่ารางวัลควรมอบให้กับผู้ชนะเท่านั้น

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่กังวลก็ยังคงอยู่: เราควรจะเสนอเหรียญให้กับเด็กทุกคน เหรียญรางวัล  สำหรับการพลิกคว่ำหรือไม่?

 

สมมติฐานเหล่านี้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างทีมการเงินและทีมการเมืองต่างๆทำให้การโต้แย้งเป็นตัวแทนสำหรับการอภิปรายทางการเมืองที่ใหญ่ขึ้น ในฐานะนักจิตอายุรเวชกิจกรรมกีฬาฉันคิดว่านั่นเป็นคำถามที่ไม่ถูกต้องที่จะถาม

 

จากมุมมองของฉันถ้วยรางวัลเป็นสถิติที่แย่สำหรับผู้ชนะและผู้แพ้ งานวิจัยจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าเราทุ่มเทให้กับงานมากขึ้นเมื่อเราทำโดยไม่สนใจแทนที่จะได้รับรางวัลภายนอกเช่นรางวัล

 

คนที่ลบหลู่รางวัลเหล่านี้มักถูกกำหนดไว้ในการสอนลูก ๆ ว่าชีวิตมี “แชมป์” และ “ผู้แพ้” แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ท้าทายเช่นกัน การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ชี้ให้เห็นว่าเราต้องปรบมือให้ลูก ๆ ของเราในขั้นตอนนี้ไม่ใช่ผลลัพธ์ ตัวอย่างเช่นแทนที่จะจัดการกับความพ่ายแพ้โดยแจ้งให้ลูก ๆ ของเราทราบว่า “ทุกคนเป็นแชมป์เปี้ยน” เราต้องปรบมือให้พวกเขาว่าพวกเขาเร่งรีบหนักแค่ไหนพวกเขาทำได้ดีที่สุดและปรับปรุงอย่างไร

 

แต่ไม่ใช่แค่ “ผู้แพ้” เท่านั้นที่เราต้องหงุดหงิด มันคือ “ผู้ชนะ” เช่นกัน การแสดงออกเช่น “คุณเป็นผู้ชนะ” หรือ “คุณเป็นคนธรรมชาติทั้งหมด” อาจเป็นอันตรายต่อการที่เยาวชนจัดการกับการสูญเสียได้ ในขณะที่งานของนักจิตวิทยาเด็กแสดงให้เราเห็นการปรบมือให้เด็ก ๆ สำหรับทักษะที่มีมา แต่กำเนิดในตัวอย่างของการวิจัยนี้ความฉลาดของพวกเขาทำให้พวกเขารับมือได้ยากขึ้นเมื่อพวกเขาถูกท้าทายด้วยการหลั่งน้ำตา เด็กที่ได้รับการยกย่องในความคิดริเริ่มแทนที่จะเป็นความสามารถของพวกเขามีแนวโน้มที่จะทำงานหนักขึ้นสนุกกับงานมากขึ้นรวมทั้งจัดการกับความล้มเหลวด้วยวิธีที่ยืดหยุ่นมากขึ้น